دنياياقتصاد- ايمان مهديزاده : بيش از يك دهه از شهرت سامانهاي جهاني براي خريد و فروش كالاي دست دوم ميگذرد كه يك ايراني آمريكايي آن را در ينگه دنيا راهاندازي كرد. گرچه پيش از آن خريد و فروش كالاهاي دست دوم در ايران وجود داشت. روزهايي كه پيلهوران در روستاها ميگشتند و كالاهاي نو و دست دوم را ميخريدند و ميفروختند و در شهرها صرفا سمساريها خريدار و فروشنده كالاهاي دست دوم بودند. بخش مرفهتر ميفروخت و قشر پاييندستي ميخريد.
ضعف اقتصادي مردم باعث رونق استوك فروشها
امروز اما شرايط تغييراتي كرده است: خريد و فروش كالاهاي مختلف، روز به روز رونق بيشتري پيدا ميكند كه اقتصاد خانوار مهمترين دليل آن است. بهرهمندي از تنوع با كمترين هزينه نيز يكي از دلايل اين رونق بهحساب ميآيد. نزديك به سه دهه پيش البسه و بوت و انواع كفش كتاني كه مرجوعي انبارهاي همسايههاي شرقي (پاكستان) و غربي (تركيه) بود يا بهعنوان كالاي دورريختني با قيمت بسيار ارزان به مرزها رسيد، كركره فروشگاههايي با عنوان تاناكورا بالا رفت و استفاده از كالاي مصرفي معمول در فرهنگ جامعه ايراني جا خوش كرد. گرچه اين فروشگاهها نه نيازي به گرفتن جواز از اتحاديه و صنفي داشتند و نه ضمانتي براي محصول فروخته شده اما تنوع و قيمت ارزان نسبت به كالاي نو باعث افزايش ريسكپذيري مشتريان ميشد و در فروش خوب و موفق آنها تاثيرگذار بود. اين رويه چنان در جامعه رشد كرده كه فروشنده و خريدار از قبل بيشتر شده اما نه فروشندگان از سر بينيازي ميفروشند و نه خريداران ديگر فقط اقشار ضعيف جامعه هستند. همه مردم بهطور همزمان هم خريدارند و هم فروشنده. يك تغيير مهم ديگر هم رخ داده است؛ امروز ديگر فقط مغازههاي سمساري نيستند كه معاملهها را جوش ميدهند. زمانه، زمانه سمساريهاي آنلاين است؛ از پوشاك تا لوازم خانگي و الكترونيكي در فضاي مجازي رونق خوبي دارد.
مقالات بيشتر:سمساري در تهران نو